Tekst: Florian Tom
De geur van pepernoten en de klanken van enthousiaste kinderen vulden woensdag 27 november de lucht in cultureel centrum “de Boodschap”. Voor de zevende keer op rij vond hier de grote Albert Heijn Sinterklaasshow plaats, en het was opnieuw een show vol vreugde en spektakel.
In de wachtrij werd al snel duidelijk dat de organisatoren kosten nog moeite hadden gespaard om de aanwezige kinderen (en ouders) een onvergetelijke middag te bezorgen. Tijdens het wachten werden de vele verklede kinderen namelijk getrakteerd op een flinke hand pepernoten.
Bij binnenkomst in de zaal werd het voor de aanwezigen meteen merkbaar dat het een gezellige middag ging worden. De theaterzaal was versierd met gekleurde vlaggen en vaandels. Ook hingen er pietenpakken aan een waslijn. Daarnaast was elke stoel bestrooid met strooigoed waarvan genoten kon worden tijdens de show.
De voorstelling was een mengelmoes van toneel, dans en zang. Tussen de scènes door was het de taak van de danspieten om voor een leuke afwisseling te zorgen. Met een interactieve voorstelling wisten de danspieten de kinderen volop te vermaken, wat duidelijk te horen was aan hun enthousiaste geroep en gelach.
“We zijn er al vanaf de zomer mee bezig,” vertelde scriptschrijver en hoofdpiet Jeroen. Ondanks dat de scriptschrijver het elk jaar steeds lastiger vindt om een leuk en origineel verhaal te bedenken, is dat ook dit jaar weer gelukt. Op de set was een grote rokende wasmachine gebouwd, de pieten wilden namelijk hun stinkende kleren wassen. Maar Harry, een norse man met een hekel aan Sinterklaas, gooide roet in het eten. Hij paste de temperatuur van de wasmachine aan waardoor de kleren van de Pieten en Sinterklaas waren gekrompen. Een groot probleem uiteraard, waardoor pakjesavond zelfs niet door dreigde te gaan. Natuurlijk werd alles uiteindelijk opgelost en kon pakjesavond zoals elk jaar toch gewoon doorgaan.
In zeven jaar tijd zijn de pieten steeds lichter van kleur geworden bij de grote Sinterklaasshow. Het gezelschap verzorgt naast theatervoorstellingen ook de intocht, en komt op bezoek bij basisscholen. Deze organisaties stonden erop dat de pieten moesten veranderen in roetveeg. Jeroen is het daar “niet helemaal mee eens,” niet zozeer omdat hij in nostalgie blijft hangen, maar omdat deze verandering uitdagingen met zich mee brengt, vooral wat betreft de herkenbaarheid van de personages. Zo heeft zijn zoontje wel eens “Papa!” door de zaal geschreeuwd omdat hij zijn vader als hoofdpiet herkende.
Maar ondanks deze verandering had iedereen het naar zijn zin. De feestelijkheid kwam tot een hoogtepunt tijdens het slotlied “Muts af en zwaaien”. Tegen het einde van dit nummer werd er confetti afgeschoten en werd er luid geapplaudisseerd. Na de voorstelling kreeg elk kind een cadeautje en was er tijd voor een foto met Sint en zijn pieten.
