Hoe vaak ga jij midden in de nacht fietsen? Dat je speciaal laat op blijft omdat je hebt besloten een fietstocht in je eentje in het donker te gaan maken. En dat je toevallig nog brieven hebt liggen die op de post gedaan moeten worden.
Je hebt ineens, in het holst van de nacht, zin om die brieven persoonlijk te bezorgen. Je gaat gewoon alle brievenbussen langs. Superleuk! Post bezorgen met hindernissen!! Want in het donker zie je de huisnummers niet goed en dat is een leuke uitdaging. Dus, hup, hup, pyjama uit, kleren aan, schoenen aan, want jouw onbedwingbare behoefte om te gaan fietsen met een ‘uitdagend’ doel midden in de nacht is zo immens groot! En dat mensen misschien wakker kunnen worden door het gekletter van de brievenbus is dan jammer. Nee, da’s trouwens nog een éxtra uitdaging. Dat je het dan zo stil en stiekem moet doen dat niemand ook maar iets hoort of ziet. Ook al is het warm, je gaat ervoor. Misschien dat fietsen zelfs wel voor wat verkoeling zou kunnen zorgen. Alhoewel, krijg je het niet juist extra warm door de inspanning van het fietsen én post bezorgen? Naja, dat zien we dan wel weer …
Echt waar, met open mond en afgezakte broek heb ik deze verklaring van J. Brech in de media gelezen. Het was de uitleg die hij gaf toen hij in 1998 ’s nachts staande werd gehouden door de marechaussee terwijl hij aan het fietsen was. Dit was vlak bij de plek waar het levenloze lichaam van Nicky Verstappen enkele uren eerder was gevonden.
Het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben die het behoorlijk naïef en dom vind om zo’n idioot verhaal klakkeloos te geloven op het moment dat je iemand staande houdt terwijl er kort daarvoor een moord is gepleegd? Dan moet er toch een lichtje gaan branden? Dat die onbedwingbare nachtelijke fiets- en postbezorgbehoefte weleens een heel andere, vreselijke, perverse behoefte zou kunnen zijn geweest?
Hoezo toevallig?
Met meer gezond verstand en vooral wantrouwen hadden de mensen die toen betrokken waren bij het onderzoek hier toch op door moeten pakken? Dan hadden ze toen ook al kunnen achterhalen dat de bewuste man met de onbedwingbare nachtelijke fiets- en postbezorgbehoefte ook andere onbedwingbare neigingen had. Namelijk de neiging om jongens tussen de 10 en 14 jaar seksueel lastig te vallen. Hij kwam immers al eerder in de politiesystemen voor, omdat hij in 1985 ontucht met meerdere kinderen had gepleegd.
Maar nee, men nam genoegen met de verklaring van een bekende van Brech dat het een rare snuiter was die wel vaker zelf brieven voor de scouting bezorgde, want daarmee spaarde je weer wat postzegels uit. Alleen al het feit dat je daarnaast óók nog eens wordt beschreven als een rare snuiter, en wat ik later las, als een einzelgänger, een persoon die niet of nauwelijks communiceert, wat logisch is als je zoveel te verbergen hebt …
Hoeveel aanwijzingen heb je nodig? Hoe zeer moet iemand aan een daderprofiel voldoen? Hier had niet eens gewoon een lichtje moeten gaan branden, volgens mij zouden hier zelfs alle alarmbellen af moeten gaan! Blijkbaar niet dus. Brech kwam op de lijst van toevallige passanten. Hoezo toevallig? Ze hadden hem net zo goed op de lijst kunnen zetten van stille, rare mannen die houden van fietsen in het donker en die als hobby hebben post bezorgen, ook in het donker, met een seksuele voorkeur voor jonge jongens tussen de 10 en 14 jaar. Helaas was zo’n lijst er niet, maar die van toevallige passanten wel, dus …
On-ge-loof-e-lijk
Ik vind het on-ge-loof-e-lijk. Ik ben geen rechercheur en mijn achternaam eindigt niet op de Vries, maar ik kan hier met m’n verstand niet bij. Wat moet de familie van Nicky Verstappen hiervan vinden? Twintig jaar lang niet weten wie je kind heeft vermoord en wat er precies is gebeurd en dan met terugwerkende kracht de aanwijzingen horen die wel heel duidelijk in de richting van één persoon wijzen. Dit is geen kwestie meer van iets over het hoofd zien, ik vind dat hier sprake is van onkunde, amateurisme en dat hiermee onrecht is gedaan richting de nabestaanden. Of ligt het aan mij? Heb ik te veel afleveringen van Law & Order en Criminal Minds gezien? Ik zou bijna aan mezelf gaan twijfelen.
Natuurlijk, achteraf gezien is altijd makkelijk praten. Maar volgens mij is 1+1 nog steeds 2 en moet je er bij strafbare feiten vanuit gaan dat toeval niet bestaat. Gebrek aan gezond verstand en het broodnodig wantrouwen helaas wel.
Claudia
